نظر بر قدم، سفر در وطن، خلوت در انجمن
بیان موضوعات و اندیشه های عرفانی از سلسله زنجیر رهروان طریق نعمت اللهی صفیعلی شاهی سعادتی
نظر بر قدم، سفر در وطن، خلوت در انجمن
بیان موضوعات و اندیشه های عرفانی از سلسله زنجیر رهروان طریق نعمت اللهی صفیعلی شاهی سعادتی
۷ - چهل درویش
هو
سیه چشمی به کار ما ز استاد
به من درس محبت یاد می داد
مرا از یاد برد آخر ولی من
بجز او عالمی را بردم از یاد
____________
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
۶- کتابخانه صفی (۵۹۲ جلد کتاب)
1- نهج البلاغه 1
2- نهج البلاغه 2
3- تفسیر قرآن صفی علیشاه
4- مثنوی معنوی
5- شرح مثنوی معنوی 1
6-شرح مثنوی معنوی 2
7- شرح مثنوی معنوی 3
8- شرح مثنوی معنوی 4
9- شرح مثنوی معنوی 5
10- شرح مثنوی معنوی 6
(هو)- شرح مثنوی معنوی 7
12- اسرار المعارف و میزان المعرفه
13- گلشن راز
14- رساله قشیریه
15- اصول العشره
16-فیه مافیه
17- عوارف المعارف
18- تذکره الاولیاء
19- منطق الطیر
20- مصیبت نامه
21- مختار نامه
(هو هو)- اسرار نامه
23- بلبل نامه
24- بی سر نامه
25- پند نامه
26- الطیور
27- تاریخ الصوفیه
28- تمهیدات
29- جستجو در احوال و آثار صفیعلی شاه (قدس)
30- عرفان الحق
31- حافظ شناسی
32- غزالی نامه
33- پیر گنجه ، در جستجوی نا کجا آباد
34- قوس زندگی منصور حلاج
35- کوثر علیشاه
36- ترجمان فی تاویل خطبت البیان
37- بُـستان السیاحه
38- ریاض السیاحه
44- جامع البحار
45- نورالانوار
46- غرایب
47- نسایم گلشن
50- رساله انوار الحکمة
51- اسرار القلوب
52- دیوان نور علیشاه
53- اجازه ارشاد مجذوبعلی شاه
54- جنّات الوصال
55- جامع الاسرار
56- کنز الاسرار
57- مخزن الاسرار نور علیشاه
58- منظومه کبری در منطق
59- نورالابصار
60- رساله اصول و فروع
61- تفسیر منظوم
62- ترجمه منظوم خطبة البیان
63- مکتوبه
64 - مخمس صفی
65 - رساله فتوت نامه
(الله) - رسائل میر سیدعلی همدانی
67 - جهان هولو گرافیک
68 - مقالات وحدت وجود
69 - نگاهی به عرفان شیخ ابوسعید
70 - صوفی نامه
71 - شرح فصوص الحکم - خواجه محمد پارسا
72 - شرح فصوص الحکم - بابا رکنا -- پیوست مقاله ای از استاد همایی
73 - رساله عشق وعقل -- نجم الدین.رازی
74 - معارف
75 - شرح تائیه ابن فارض
76 - بحث در آثار و افکار و احوال حافظ
77 - شرح مثنوی _ بدیع الزمان فروزانفر 1
78 - شرح مثنوی _ بدیع الزمان فروزانفر 2
79 - شرح مثنوی _ بدیع الزمان فروزانفر 3
80 - عرفان و مقامات
81 - شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم
82 - فِرَق الشیعه
83- هنر و زیبایی در عرفان ایران
84- احوال و اقوال شیخ ابوالحسن خرقانی
85- تفسیر مثنوی مولوی ( استاد همایی )
داستان قلعه ذات الصُّوَر
86-ترجمه حدیث بساط تالیف حیدر آقا معجزه
87- افسانه های تاریخی ناصرخسرو در بدخشان
88- حکمت الهی در متون فارسی
89- دُرّ ثمین
90- روضه خلد
91-سرآپرده عشق
92- شرح فصوص الحکمة
93- کارنامه همائی
94- ماجرا در ماجرا
95- یاد نامه ادیب نیشابوری
96- کاروان هند جلد یکم
97- کاروان هند جلد دوم
98-کلیّات عرفی شیرازی جلد یکم
99- کلیّات عرفی شیرازی جلد دوم
100- فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی
اشاره:
کتاب اسفار اربعه، شاهکار ماندگار و ارزشمند حکیم صدرالمتألهین
ملاصدرا شیرازی است که بروشنی سیمای مکتب مستقل و منسجم او را ـ که بحق «حکمت
متعالیه» نامیده است ـ جلوه گر می‌سازد.این مکتب نتیجه نبوغ و دانش گسترده و تسلط
این حکیم و فیلسوف بزرگ بر فلسفه اشراقی و مشائی، و کلام و عرفان، و الهام گرفتن
وی از قرآن مجید و احادیث اهل بیت (علیهم السلام) میباشد و درعین حال آنرا بایستی
ثمره شجره طیبه حکمت دانست که قرنها پیش از او در ایران و بلاد اسلامی و نقاط دیگر
جهان وجود داشته و نشو و نما نموده است.
اسفار اربعه یا سفرهای چهارگانه با نام کامل الحکمه المتعالیه فی اسفار اربعه
العقلیه از معروف ترین آثار ملاصدرای شیرازی است که شامل آخرین نظرات فلسفی و
عرفانی اوست و در چهار فصل تنظیم شده. بنا بر آثار و تعلیمات عارفان پیش از او و
بنا بر آنچه خود نویسنده در مقدمه کتاب می‌گوید هر فصل نام یکی از «مراحل عملی» یا
در اصطلاح «مسافرت» های معنوی عرفا برای «رسیدن به خدا» است. نام و موضوع فلسفی
این چهار فصل چنین است:
1.مسافرت از مردم تا خدا (سفر من الخلق الی الحق) در امور عامه
وجود
2.مسافرت با خدا درباره‌ی خدا (سفر بالحق فی الحق) در جواهر و اعراض
3.مسافرت از خدا تا مردم با خدا (سفر من الحق الی الخلق بالحق) در خداشناسی و صفات
خدا
4.مسافرت درمیان مردم با خدا (سفر فی الخلق بالحق)
یا علی مدد
101- ترجمه اسفار صدرالمتالهین شیرازی (ملا صدرا) جلد یکم
102- ترجمه اسفار صدرالمتالهین شیرازی (ملا صدرا) جلد دوم
103- ترجمه اسفار صدرالمتالهین شیرازی (ملا صدرا) جلد سوم
104- ترجمه اسفار صدرالمتالهین شیرازی (ملا صدرا) جلد چهارم
105- ترجمه اسفار صدرالمتالهین شیرازی (ملا صدرا) جلد پنجم
106- ترجمه اسفار صدرالمتالهین شیرازی (ملا صدرا) جلد ششم
107- ترجمه اسفار صدرالمتالهین شیرازی (ملا صدرا) جلد هفتم
108-فرقه های اسلامی
109-دایرة المعارف تشیع
( علی )_ دایرة المعارف قرآن کریم جلد 1-8
111- شرح جلالی بر حافظ جلد یکم
112- شرح جلالی بر حافظ جلد دوم
113- شرح جلالی بر حافظ جلد سوم
114- شرح جلالی بر حافظ جلد چهارم
115- تبصرهَ المومنین
116- بهار باران(شرح گلستان سعدی)
117- جوهر الذات
118- هیلاج نامه
119- قلندر و قلعه
120- ققنوس در شب خاکستر
( یا علی )- عرفان جمالی
122- خدا و انسان در قرآن
123- لیلی و مجنون(نظامی)
124- الکلمات المکنونه
125- دیوان مونس
(قابل توجه همه عزیزان اینکه در سلسله مشایخ ارشاد حضرت مونسعلیشاه نعمت اللهی رضوان الله تعالی علیه ، ردیف دوازدهم اشتباهی صورت گرفته بود که با تذکر جناب دکتر گودرزی بزرگوار اصلاح و ثبت و نشر گردید) **حضرت شاه شیخ محمود اولیاء به اشتباه شیخ محمود شبستری درج گردیده بود ** یا علی مدد
126- مرصاد العباد
127- مراه الافراد
128-شرح لمعات
129- اشعه اللمعات
130- صفوت
131- رساله لُبُ اللُباب
132- مفاتیح الاعجاز «شرح گلشن راز»لاهیجی
133- شرح گلشن راز«محمد تقی تسکین دوست»
۵ - چهل حدیث و کلمات قصار
--------------------------------------------------
--------------------------------------------------
--------------------------------------------------
--------------------------------------------------
صلوات چهارده معصوم محی الدین ابن عربی رضوان الله تعالی علیه
بسم الله الرّحمن الرّحیم
الحَمدُ لِلّهِ ربِّ العالمینَ حَمداً أزلیّاً بِأبَدِیِّتِهِ و أبدیّاً بأزلیَّتِه ، سرمَداً بإطلاقِهِ، مُتجَلِّیاً مَرایا آفاقِه ، حمدَ الحامِدینَ دَهرَ الدّاهِرین.
صَلَواتُ اللهِ و ملائِکتِه و حَمَلةِ عَرشِهِ و جَمیعِ خَلقِه مِنْ أرضِهِ و سَمائِهِ علی سیِّدِنا و نبیِّنا أصْلِ الوُجُودِ و عینِ الشّاهِدِ وَ المَشْهود ، أوَّلِ الأوائلِ و أدَلِّ الدّلائل و مَبْدءِ الأنوارِ الأزَلیِّ و مُنتَهَی العُروج الکَمالی ، غایة الغایات ، المتعین بالنِّشآت ، أبِ الأکوان بفاعِلیّة و أمِّ الإمکان بقابلیّة ، المثل الأعلی الإلهی ، هَیُولی العَوالِمِ الغَیْرِ المُتَناهِی ، روحُِ الأرواح و نور الأشْباحِ ، فالق إصباحِ الغَیب، دافِع ظُلْمة الرَّیْبِ ، مُحتَدِ التِّسعة و التِّسعین ، رحمةً للعالمین ، سَیِّدِنا فی الوُجود، صاحبِ لواء الحَمدِ و المَقامِ المَحمُودِ ، المُبَرقَعِ بالِعماء ، حبیبِ الله ، محمَّدٍ المصطفی ، صَلَّی اللهُ علَیه و سلّم.
و علیٍّ سِرُّ الأسرارِ و مَشرِقِ الأنوارِ ، المُهندِسِ فی الغُیُوبِ اللّاهوتِیَّة ، السّیّاحِ فی الفیافِی الجَبَروتیَّة ، المُصّوِّر لِلهَیولَی الملکوتیَّة ، اَلوالی للولایةِ النّاسوتیّة ، أُنمُوذِجِ الواقِعِ ، و شَخصِ الإطْلاقِ المُنْطَبِعِ فی مَرایا الأنفُسِ و الآفاقِ ، سرِّ الأنبیاء و المرسلینَ ، سیّدِ الأوصیاء و الصّدیقین ، صورة الأمانة الإلهیّة ، مادةِ العلومِ الغیرِ المُتناهیةِ ، الظّاهرِ بالبرهانِ ، الباطنِ بالقَدْرِ و الشّأنِ ، بِسْمَلَةِ کتابِ الموجودِ ، فاتحة مصحفِ الوجودِ ، حقیقة النقطةِ البائیّة ، المتحقّقِ بالمراتبِ الإنسانیّة ، حَیدَرِ آجام الإبداعِ ، الکرّار فی معارکِ الإختراع ، السّرِ الجلیّ و النّجم الثّاقبِ ،علیِّ بن أبی طالب ، علیه الصّلوةُ و السّلام.
و علَی الجوهرةِ القُدسیَّة فی تعیُّنِ الإنسیّة ، صورةِ النَّفسِ الکُلیّةِ ، جوادِ العالمِ العَقلیّةِ ، بِضعَةِ الحَقیقةِ النَّبویّةِ ، مطلع الأنوارِ العلویّةِ ، عینِ عیونِ الأسرارِ الفاطمیّة ، النّاجیةِ المُنجیّةِ لِمُحبّیها عن النّار ، ثمرة شَجَرة الیقین ، سیدة نساء العالمین ، المعروفة بالقَدْر ، المجهولةِ بِالْقَبرِ ، قُرّةِ عین الرَّسولِ ، الزَّهراءِ البتول ، علیها الصّلوة و السّلام.
و علی الثّانی مِن شروطِ لاإلهَ إلّا الله ، رَیحانةِ مُحمَّدٍ رَسولِ اللهِ ،رابِعُ الخَمسةِ العبائیَّةِ ، عارفِ الأسرارِ العِمائیَّه ، مَوضِعِ سِرِّ الرَّسولِ ، حاوی کلیّاتِ الأصولِ ، حافظِ الدّین ، و عَیبَة العِلْمِ ، و مَعْدَن الفضائل ، و بابِ السِّلمِ ، و کَهْفِ المَعارِفِ ، و عَین الشّهودِ ، رُوح المَراتِبِ و قَلْبِ الوُجودِ ، فِهْرِسِ العلومِ اللّدُنّی ، لؤلؤِ صَدَفِ أنتَ مِنّی ، النّور اللّامعُ مِن شجرةِ الأیمَنِ ، جامِعِ الکمالَیْنِ ، أبی محمّدٍ الحسنِ ، علیه الصّلوةُ و السّلامُ.
و عَلی المُتَوَحِّدِ بِالهِمَّة العُلیا ، المُتَوَسِّدِ بِالشُّهُودِ و الرِّضا ، مَرکَزِ عالَمِ الوُجودِ ، سِرُّ الواجِدِ و المَوجودِ ، شَخصِ العرفانِ ، عَینِ العیانِ ، نور الله و سِرِّه الأتَمِّ ، المُتَحقِّق بالکَمالِ الأعظَمِ ، نُقطَةِ دائرةِ الأزلِ و الأبَدِ ، المُتَشَخِّصِ بألِفِ الأحَدِ ، فاتِحة کِتابِ الشهادة ، والی وِلایة السِیادة ، الاحدیة الجَمع الوُجودی ، الحَقیقِة الکُلیَّة الشُّهُودی ، کَهفِ الإمامةِ ، صاحِبِ العَلامةِ ، کَفیلِ الدّینِ ، الوارِثِ لِخُصُوصیّاتِ سَیِّدِ المُرسَلینَ ، الخارجِ عَن مُحیطِ الأیْنِ و الوُجُودِ ، إنسانِ العَینِ ، ُلغَزِ الإنشاء ، مَضْمونِ الإبداعِ ، مُذَوِّقِ الأذواقِ و مُشَوِّقِ الأشْواقِ ، مَطلَبِ المُحبّین و مَقصَدِ العُشّاق ، المُقدَّسِ عَن کُلِّ الشَّین ، أبی عبدالله الحسین صلواتُ الله و سلامُهُ علیه.
و عَلی آدمِ أهْلِ البَیتِ ، المُنَزّهِ عن کَیْت و ما کَیت ، روحِ جَسَد الإمامةِ ، شَمسِ الشّهامة ، مَضمونِ کِتابِ الإبداعِ ، حَلٍّ تَعْمیَة الإختِراعِ ، سِرِّ اللهِ فی الوُجودِ ، إنسانِ عَیْنِ الشُّهودِ ، خازِنِ کُنُوزِ الغَیبِ ، مَطلَعِ نورِ الإیمانِ ، کاشِفِ مستورِ العِرفانِ ، الحُجَّةِ القاطِعَة ، و الدُّرَّةِ اللّامِعَة ، ثَمَرةِ شَجَرةِ طوبی القُدسیّة ، أزل الغَیبِ و أبدِ الشّهادةِ ، السِّر الکُّلِّ فی سِرِّ العبادة ، وتَدِ الأوتادِ و زَیْنِ العبادِ ، إمام العالمین و مَجمعِ البَحرَین ،زَیْن العابدینَ علیِّ بن الحسین علیهِ السلام.
و علی باقرِ العلومِ ، شخصِ العِلمِ و المعلومِ ، ناطقةِ الوجودِ ، ضرغامِ آجامِ المعارِفِ ، المُنکشِفِ لِکُلِّ کاشفِ ، الحیاةِ السّاریَةِ فی المجارِی ، النُّورِ المُنبَسِطِ علی الدُّراری ، حافظِ معارجِ الیقینِ ، وارثِ علومِ المُرسَلینِ ، حقیقةِ الحقائقِ الظُّهوریَّةِ ، دَقیقةِ الدّقائق النُّوریَّةِ ، الفُلکِ الجاریَّة فی اللُّجَجِ الغامرَةِ ، المُحیطِ عِلمُهُ بِالزُّبُرِ الغابِرَةِ ، النَّباء العَظیمِ و الصِّراطِ المُستَقیمِ ، المُستَنَدِ لِکُلِّ وَلیٍّ ، مُحَمَّد بنِ عَلیٍّ علیه السلام.
و علی اُستادِ العالَمِ و سَنَدِ الوجودِ ، مُرتَقی المَعارِجِ و مُنتَهَی الصُّعُودِ ، البَحرِ المَوّاجِ الأزَلی ، و السِّراجِ الوَهّاجِ الأبَدی ، ناقِدِ خَزائِنِ المعارفِ و العلومِ ، مَحتدِ العقولِ و نهایة الفُهُومِ ، عالِمِ الأسماء ، دلیلِ طُرُق السَّماءِ ، الکَونِ الجامِعِ الحقیقی ، و العُروةِ الوُثقی الوَثیقی ، بَرزَخِ البرازخ و جامِعِ الأضداد ، نورِ اللهِ بِالهِدایة و الإرشاد ،المُستَمِعِ القرآنِ مِن قائِلِهِ ، الکاشِفِ لأسرارِهِ و مَسائِلِهِ ، مَطلَع شَمسِ الأبَدِ ، جَعفر بن محمَّد ، علیه صلوات الله المَلِکِ الأحَد.
و علی شَجَرَةِ الطُّورِ ، و الکتابِ المَسطُورِ ، و البَیتِ المَعمورِ ، و السِّرِ المَستورِ ، و آیةِ النُّور ، کَلیم أیمَنِ الإمامة ، مَنشأِ الشَّرَفِ و الکَرامةِ ، نُور مِصباحِ الأرواح ، جَلاء زُجاجةِ الأشباحِ ، ماء التَّخمیرِ الأربعینَ ، غایةِ مِعراجِ الیَقین ، إکسیرِ فِلِزّاتِ العُرفاء ، مِعیارِ نُقُودِ الأصفِیاءِ ، مَرکَز الأئمَّة العَلَویَّة ، مَحوَرِ الفَلَکِ المُصطَفَویّة ، الآمِرِ للصُّوَرِ و الأشکال بِقَبول الإصطِبارِ و الإنتِقال ، النُّور الأنور،موسَی بن جعفرٍ ، علیه صلوات الله العَلیِّ الأکبر.
و عَلَی سِرِّ الإلهی و الرّائی لِلحقائق کَما هی ، النُّورِ اللّاهُوتی ، و الإنسانِ الجَبَروتی ،و الأصلِ المَلَکوتی ، و العالِمِ النّاسوتی ، مِصداقِ العِلمِ المُطلَقِ ، و الشّاهدِ الغَیبی المَحَقَّق ، روحِ الأرواح ، حیوة الأشباحِ ، هِندِسَةِالمَوجودِ ، التّیّارِ فی نَشأت الوُجودِ ، کَهفِ النُّفوسِ القُدسیّةِ ، غَوثِ الأقطاب الإنسیَّةِ ، الحُجَّةِ القاطِعَة الرَّبانیَّة ، مُحَقِّقِ الحَقائِقِ الإمکانِیَّة ، أزَلِ الأبَدیّاتِ و أبَدِ الأزَلیّاتِ ، الکَنزِ الغَیبی و الکتابِ اللّارَیبی ، قُرآنِ المُجمَلاتِ الأحَدیّةِ ،فُرقانِ المفصَّلاتِ الواحدیّةِ ، أمِّ الوَری ،بدرِ الدُّجی ، علیِّ بن موسَی الرِّضا ، علیه و علی آبائهِ الصَّلواةُ و السَّلام.
و عَلی بابِ اللهِ المَفتوحِ و کتابِهِ المَشروحِ ، ماهیَّةِ الماهِیّاتِ ،مُطلَقِ المُقَیَّداتِ ، سِرِّ السِّریّات المَوجودِ فی ظِلِّ اللهِ المَمدود ،المُنطَبِعِ فی مِرآتِ العِرفانِ ، المُنقَطِعِ مِن نَیلِهِ حَبلِ الوُجدانِ ، غَوّاصِ بَحرِ القِدَم ، مَهبِط الفَضلِ و الکَرَمِ ، حامِلِ سِرِّ الرَّسولِ ، مُهَندِس الأرواحِ و العُقولِ ، أدیبِ مَعلَمَةِ الأسماء و الشُّئون ، قَهرَمانِ الکافِ و النّونِ ، غایةِ الظُهورِ و الإیجاد ، مُحَمَّدِ بنِ علیٍّ الجواد ، علیهِ الصَّلوةُ و السَّلام.
و علی الدّاعی إلی الحَقِّ ،أمینِ الله علی الخَلق ، لِسانِ الصِّدق ، بابِ السِّلمِ ، أصلِ المعارفِ و عَینِ مَنبَتِ العِلمِ ، مُنجی أربابِ المُعاداتِ ، مُنقِذِ أصحابِ الضَّلالاتِ و البِدَعاتِ ، عَینِ الإبداعِ ، اُنموذَجِ أصلِ الإختِراع ، مُهجَةِ الکَونَینِ و مَحجَةِ الثِّقلَین ، مِفتاحِ خزائِنِ الوُجوب ، حافِظِ مَکامِنِ الغُیوبِ ، طَیّارِ جَوِّ الأزَل و الأبَد ، علیِّ بن محمَّدٍ، صلوات الله علیه.
و علی البَحرِ الزّاخِرِ، زَینِ المَفاخِرِ، الشّاهِدِ لأربابِ الشُّهودِ ، الحُجَّةِ علی ذَوی الجُحُودِ ، مُعَرِّفِ حُدُودِ حقائِقِ الرَّبانیَّةِ ، مُنَوِّعِ أجناسِ العالَمِ السُّبحانیّة ، عَنقاء قاف القِدَم ، العالی عَن مَرقاة الهِمَمِ ، وِعاءِ الأمانةِ ،مُحیط الإمامةِ ، مَطلَع الأنوارِ المُصطَفَوی ، الحَسَن بن علیِّ العَسکری ، علیه صلوات الله المَلِکِ الأکبر.
و عَلَی سِرِ الأسرارِ العَلیَّة و خَفیَّ الأرواحِ القُدسِیَّةِ ، مِعراجِ العُقُولِ ، مَوصِلِ الأصولِ ، قُطبِ رِحَی الوُجودِ ، مَرکَزِ دایِرَةِ الشُّهودِ ، کَمالِ النَّشأةِ و مَنشَأِ الکَمالِ ، جَمالِ الجَمیع و مَجمَع الجَمال، الوُجودِ المَعلومِ و العِلمِ الوجودِ، المائِلِ نَحوَهُ الثّابِتِ فی الوُلُودِ ، المُحاذی لِلمرآتِ المُصطَفَویّةِ ، المُتَحَقِّقِ بِالأسرارِ المُرتَضَویّةِ ، المُتَرَشِّحِ بالأنوارِ الإلهیّةِ ، المُربّی بالأستارِ الرُّبوبیَّةِ ، فَیّاضِ الحَقائِقِ بِوُجُودِه ِ، قَسّامِ الدّقایقِ بِشُهودِهِ ، الإسمِ الأعظَم الإلهی ، الحاوی للنَّشآتِ الغَیرِ المُتناهی ، غَوّاص الیَمِّ الرَّحمانیَّةِ ، مُسلِکِ الآلاءِ الرَّحیمیَّةِ ، طُورِ تَجلّی اللّاهوتیَّةِ ، نارِ شَجَرَةِ النّاسوتیَّةِ ، نامُوسِ اللهِ الأکبَرِ، غایةِ البَشَرِ، أبی الوَقتِ ، مَولَی الزَّمانِ ،الّذی هُوَ لِلحَقِّ أمانٌ ، ناظِمِ مَناظِمِ السِّرِ و العَلَنِ ، أبی القاسِمِ مُحَمَّدِ بن الحَسَن ، علیه الصَّلوة و السّلام.
اللهم إنّی اُشهِدُکَ أنَّ هؤُلاءِ أهلَ بیتِ الرِّسالةِ ، و مُختَلفِ المَلائِکَةِ و مَهبِطَ الوَحیِ و خُزّانَ العِلمِ و مُنتَهَی الحِکمَةِ و مَعادِنَ الرَّحمَةِ و اُصولَ الکَرَمِ و قادَةَ الاُمَمِ و عَناصِرَ الأبرارِ و دَعائِمَ الأخیارِ و أبوابَ الإیمانِ و أصفیاءَالرَّحمن، و سُلالةَ خِیَرَةِ النَّبیّینَ و خُلاصَةَ عِترَةَ صِفوَةِ المُرسَلینَ ، صلوات اللهِ و سلامُهُ علیه و علیهم أجمعین.
--------------------------------------------
--------------------------------------------
چهل حدیث
قال امام علیه السلام: الدُّنْیا سِنَةٌ، وَ الاَّْخِرَةُ یَقْظَةٌ، وَ نَحْنُ بَیْنَهُما أضْغاثُ احْلامِ.
دنیا همچون نیمه خوابی است و آخرت چون بیداری . و ما در میان این دو . در خواب پریشانیم.
تنبیه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام: ص ۳۴۳، س ۲۰
-----------------------------
دومین حدیث از فرمایشات حضرت امام رضا علیه السلام
- امالى طوسى. شیخ مفید از عمر بن محمد ... از حضرت رضا علیه السلام از اجداد گرامیش از امیر مؤمنان از رسول خدا صلوات اله علیهم اجمعین که خداوند متعال میفرماید. اى فرزندان آدم. همه شما گمراه هستید مگر آنکه من هدایت کرده باشم و همه شما فقیر و مستمندید مگر آن کس که من بىنیازش کرده باشم و همه شما در هلاکت هستید مگر آنکه من نجات دهم پس از من درخواست نمائید تا کفایت امور شما را بنمایم و شما را براه رشد و صلاح
راهنمائى کنم. بعضى از بندگان مؤمن هستند که جز فقر و فاقه صلاح آنها نیست که اگر ثروت داشته باشد فاسدش خواهد کرد. و بعضى از بندگان مؤمن صلاح و خیرش در صحت است که اگر مریضش کنم موجب فساد عقیده و ایمانش خواهد شد. و بعضى از بندگان هستند که در عبادت و شبزنده دارى کوشش فراوانى مینماید ولى گاهى از شبها من کسالت و سنگینى برایش مى آورم بطورى که تا صبح میخوابد و از عبادت و نماز شب محروم مى شود هنگامى که از خواب بیدار مى شود خود را ملامت نموده و از خودش بدش مى آید و بر بى توفیقى خود میگرید و اگر همان طورى که می خواهد هر شب عبادت خود را انجام دهد مبتلا بمرض عجب و خودپسندى مى شود و همین عجب و خشنودى از خویش موجب هلاکتش میگردد و خیال می کند که با این عبادتش از همه عبادت کنندگان برتر است و با این کوشش و شبزنده دارى حق عبادت الهى را انجام داده و هیچ گونه تقصیر و کوتاهى ندارد و این حالت خطرناک موجب بعد و دورى او از درگاه من خواهد شد و در عین حال او تصور می کند که بمن نزدیک و مقرب درگاه من شده است.
هان مبادا که بندهگان فقط اتکاء و اعتماد به اعمال خود داشته باشند گرچه داراى اعمال حسنه باشند. و مبادا که گنهکاران از رحمت و بخشش من ناامید شوند گرچه گناه فراوان داشته باشند.
بحار الأنوار- ترجمه جلد 67 و 68 / ترجمه موسوى همدانى، ج2، ص: 146
-----------------------------
مشکاة الأنوار / ترجمه هوشمند و محمدى، متن، ص: 509
-----------------------------
امام صادق علیه السّلام به مردى فرمود: دینت را محکم و استوار کن همان طور که اهل دنیا دنیایشان را محکم مى کنند، زیرا دنیا شاهدى است که به وسیله آن نهان آخرت شناخته مى شود، همیشه به (وسیله نعم) دنیا آخرت را بشناس و با نظر عبرت به آن توجّه کن
مشکاة الأنوار / ترجمه هوشمند و محمدى، متن، ص: 513
-----------------------------
- جبرئیل علیه السّلام نزد رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله آمد و عرض کرد: اى رسول خدا! خداوند مرا فرستاده تا هدیه اى به تو بدهم که تاکنون به احدى قبل از تو داده نشده، رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:
سؤال کردم، آن هدیه چیست؟ گفت: صبر و بهتر از آن، گفتم: بهتر از صبر چیست؟
گفت: قناعت و بهتر از آن، گفتم: بهتر از قناعت چیست؟ گفت: رضا و بهتر از آن، پرسیدم: بهتر از رضا چیست؟ گفت: زهد و بهتر از آن، گفتم: بهتر از زهد چیست؟ گفت:
اخلاص و نیکوتر از آن، پرسیدم: نیکوتر از اخلاص چیست؟ گفت: یقین و پسندیده تر از آن، گفتم: پسندیده تر از یقین چیست؟ گفت: اى رسول خدا، نردبان رسیدن به تمامى آنها توکل بر خدا مى باشد، گفتم: اى جبرئیل، معناى توکل بر خدا چیست؟ گفت: (اول) آنکه: بدانى مخلوق نه ضررى دارد، و نه سودى و نه بخششى دارد و نه منعى، (دوم) آنکه: نا امیدى از خلق را شیوه خود سازى، هر گاه بنده چنین باشد، به کسى جز خدا تکیه نکند، و امید و ترس از غیر خدا ندارد، و بر هیچ کس غیر از خدا طمع نمى بندد، این است معناى توکل.
گفتم: اى جبرئیل، معناى صبر چیست؟ گفت: شکیبایى نمودن در برابر مشکلات و سختیها و تنگدستى، همانند شکیبایى نمودن در مواقع بى نیازى، و شکیبایى در برابر بلا همانند شکیبایى در هنگام سلامت، و هنگام نزول بلا شکایت خالق به مخلوق نبردن.
گفتم: معناى قناعت چیست؟ گفت: خرسند بودن به آنچه از دنیا به دست مى آورد، راضى بودن به اندک، و شکر نمودن نسبت به زیادى ها.
گفتم: پس معناى رضا چیست؟ گفت: انسان خرسند از مولایش خشمگین نمى شود چه دسترسى به دنیا پیدا کند یا دسترسى پیدا ننماید، و به کردار کم از خویش خوشنود نمى گردد.
گفتم: اى جبرئیل! معناى زهد چیست؟ گفت: زاهد آنچه را آفریدگارش دوست دارد مى پسندد، و آنچه در نزد خالق مبغوض است پیش او هم مبغوض است، از حلال دنیا دورى مى کند و توجهى به حرام آن ندارد، زیرا حلالش حساب دارد و حرامش عقاب،
به تمام مسلمانان مهربانى مى کند همان گونه که با خود مهربان است، از پرخورى اجتناب مى ورزد همان گونه که از میته گندیده دورى مى جوید، از زیور و زینت دنیا فاصله مى گیرد همان طور که از آتش فراگیر دور مى شود، آرزوهایش کوتاه است، گویا مرگ در پیش روى اوست.
گفتم: اى جبرئیل، معناى اخلاص چیست؟ گفت: مخلص آن است که از مردم چیزى نخواهد تا آن را بیابد، و هنگامى که یافت راضى شود، و هر گاه چیزى نزد او مانده باشد در راه خدا ببخشد، زیرا هر که از مخلوق چیزى نخواهد به عبودیت خدا اقرار کرده، و هر گاه یافت و راضى شد از خدا هم راضى است، و خداى تبارک و تعالى هم از او راضى است، و چون براى رضاى خدا بخشش کرد به حدّ اعتماد به پروردگار خود رسیده است.
گفتم: معناى یقین چیست؟ گفت: کسى که به یقین رسیده، عملش را براى خدا انجام دهد به گونه اى که گویا او را مى بیند، و اگر او خدا را نمى بیند ولى خدا شاهد بر اوست،
و به یقین بداند که هر چه از غم و شادى مقدرش باشد به او خواهد رسید، و آنچه مقدرش نباشد به او نمى رسد، همه اینها از شاخه هاى توکّل بر خدا و نردبان زهد بود.
مشکاة الأنوار / ترجمه هوشمند و محمدى، متن، ص: 511
-----------------------------
آداب راز ونیاز به درگاه بى نیاز (ترجمه عدة الداعی)، ج1، ص: 91
-----------------------------
امام باقر علیه السلام فرمود: درخواست حاجت از مردم سلب عزت مىکند و حیا را از بین میبرد. و یأس از آنچه در دست مردم است باعث عزت مؤمنین است.
و همین <یأس از خلق> ثروت مهیا و آماده است.
و <طمع> فقر موجود است.
آداب راز ونیاز به درگاه بى نیاز (ترجمه عدة الداعی)، ج1، ص: 91
-----------------------------
روضة الواعظین / ترجمه مهدوى دامغانى، ص: 767
-----------------------------
شایسته فرد مسلمان است که از رفاقت با سه گروه خوددارى نماید: از فرد لاابالى، و از احمق، و از دروغگو. امّا فرد لاابالى، کردار خود را در نظرت بیاراید و مىکوشد که تو مانند او گردى، و در امور دین و آخرتت هیچ گونه کمکى به تو نمىکند، بنا بر این رفاقت با او خلاف حقّ است و موجب سختى دل، و رفت و آمد با او موجب ننگ تو است. امّا احمق: نه تو را به کار خیرى وادار نماید، و نه امیدى هست که در غایت تلاشش شرّى را از تو بگرداند، چه بسا قصد کند که سودت رساند ولى به زیانت اندازد، پس مرگ چنین رفیقى از حیاتش بهتر است، و سکوتش از سخن گفتن شایستهتر، و دوریش به از نزدیکى! و امّا دروغگو: رفاقت با او خالى از هر لذّت و خوشى است، گفتارت را به جمع دیگران ببرد و سخن دیگران را به تو رساند. هر زمان که بافتن داستانى را پایان دهد، داستانى دیگر پردازد، و این رفتار را تا آنجا ادامه دهد که دیگر گفتار راستش نیز باور نشود. میان مردم به ایجاد دشمنى بپردازد و [بذر] کینه در سینهها بکارد. پس تقواى الهى پیشه سازید و مراقب خود باشید.
تحف العقول / ترجمه جعفرى، ص: 187
أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج5، ص: 353
امام صادق علیه السلام فرمود: هر گاه مؤمن برادر (دینى) خود را تهمت زند، ایمان از دلش سائیده گردد چنانچه نمک در آب.
أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج5، ص: 343
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
در مقابل خداوند متعال پرهیزکارى داشته باش، و در هر محل و مکانى که مىخواهى سکنى داشته و از هر طائفه و قومى که هستى بوده باش زیرا تقوى حقیقتى است ثابت و با مکان و محیط فرق نمىکند، و آن در همه جا و نزد هر جمعى پسندیده و مطلوب است. و تقوى صفتى است که در آن هر گونه خیر و خوبى و پیشرفت و کمال جمع شده، و آن میزانى است براى مراتب علم و یقین و حکمت و معرفت که هر چه این صفت بیشتر و محکمتر باشد، به همین اندازه یقین و معرفت بیشتر خواهد بود، و آن پایه هر عبادت صحیح و طاعت قبول شده است. و تقوى آبیست که از چشمه معرفت و شناسائى خداى متعال، خارج مىشود و هر قسمتى از علم و یقین محتاج به تقوى است، و تقوى نیازمند است به تصحیح و تکمیل معرفت الهى به وسیله سکون و بر قرار شدن در تحت عظمت و تسلط پروردگار متعال، و توجه به آنکه حکومت و سیطره عظمت پروردگار متعال در همه حال انسان را فرا گرفته است، و هر چه انسان بیشتر به احاطه و آگاهى و قیومیت خداوند عزیز توجه پیدا کرد، موجب زیادى تقوى و سبب محکم بودن آن خواهد بود. پس تقوى اساس و پایه هر حق و حقیقتى است.
مصباح الشریعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 286
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
صمت و حرف نزدن شعار آن کسانیست که بررسى و رسیدگى کامل کردهاند و در حقائقى که ثابت و محقق است و آن امور و مطالبى که قابل تغییر و تبدیل نیست. در سکوت فوائد و آثارى است:
- کلید هر گونه راحتى و آسایش دنیوى و اخروى است.
- موجب رضا و خوشنودى پروردگار متعال است.
- حساب انسان در روز رستاخیز سبک و آسان مىشود.
- از خطا و لغزش و اشتباه محفوظ مىماند.
- براى شخص جاهل پرده ساتر و براى عالم زینت است.
- با سکوت هوىها و هوسهاى نفسانى قطع مىشود.
- به خاطر سکوت و جلوگیرى از تظاهرات مجاهدت با نفس حاصل مىشود.
- در اثر قطع هوى و مجاهدت با نفس: توجه به روحانیت و عبادات پیدا شده و حلاوت و لذت عبادت فهمیده مىشود.
- سختى قلب و قساوت دل مرتفع مىشود.
- براى نفس عفت و حیاء و پرهیزکارى حاصل مىشود.
- در اثر سکوت: تدبر و تعقل و سپس مروت و مردانگى حاصل مىشود.
- موجب تدبر صحیح و سپس موجب فهم و کیاست و عقل است.
پس تا مجبور و ناچار نشدى، لب به سخن گفتن مگشاى، و زبان فروبند، مخصوصا اگر شنونده اهل و مناسبى که براى خدا و در راه خدا باشد مشاهده نکردى.
مصباح الشریعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 117
امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
همانا مؤمن کسى است که چون بپسندد، پسندش او را به گناه و باطل نکشد و هر گاه خشم گیرد، خشمش او را از گفتار حق بدر نبرد و آنکه هر گاه توانا شود توانائى وى او را به تعدّى بدان چه حق او نیست نکشاند.
أصول الکافی / ترجمه کمره اى، ج5، ص: 35
امام جعفرصادق علیه السلام فرمودند:
_هر که از حسنه خود شاد گردد و از کردار بد خود بدش آید، مؤمن است.
_شیعه ما، رنگ پریدههایند (از بیم دشمن و از ریاضت)، لب خشک هایند (از روزه)، لاغرهایند (از کم خورى)، آن کسانى که چون شب آید با اندوه از آن استقبال کنند (براى توجه به حق و درک مسئولیتِ خود).
_شیعه ما اهل هدایت، أهل تقوى، أهل خیر، أهل ایمان، أهل فتح و ظفر مىباشند.
_بپرهیز از مردم پست و اراذل، همانا شیعه على کسى است که شکم و فرج پارسا دارد و سخت مىکوشد و براى خالقِ خود کار مىکند و امید ثواب او دارد و از کیفر او مىترسد، هر گاه آنها را دیدى آنانند شیعه جعفر.
_به راستى شیعه على شکم به پشت چسبیده ها (از روزه و ریاضت) و لب خشک ها بودند که اهل رأفت و دانش و بردبارى بودند و به گوشه گیرى شناخته مىشدند، کمک کنید بدان عقیدهاى که دارید، به ورع و اجتهاد.
_همانا مؤمن کسى است که چون خشم گیرد، خشمش او را از حق بدر نبرد و چون بپسندد، پسندش او را به باطل نکشاند و چون توانست بیش از آنچه از او است بر نگیرد.
أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج5، ص: 33
شانزدهمین حدیث از فرمایشات رسول گرامی اسلام
رسول اکرم حضرت محمد صل الله علیه و آله وسلم فرمودند:
مؤمن چون درختى است که برگ آن نریزد نه در زمستان و نه در تابستان، گفتند: یا رسول اللَّه، آن درخت کدام است؟ فرمود: نخل خرما (یعنى مؤمن همیشه سرسبز و بارور و مورد استفاده است و در یک حال است).
أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج5، ص: 37
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
مرد توانگرى نزد رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم آمد که جامه پاکیزه اى داشت و خدمت رسول خدا (ص) نشست، و مرد ندارى آمد که جامه چرکینى داشت و پهلوى آن توانگر نشست، و آن توانگر جامه خود را از زیر زانوهاى او جمع کرد، رسول خدا (ص) به او فرمود: ترسیدى از فقر او چیزى به تو بچسبد؟ گفت: نه، فرمود: ترسیدى از دارائى تو چیزى به او بچسبد؟ گفت: نه، فرمود: ترسیدى جامه تو چرکین شود؟ گفت: نه، فرمود: پس چه تو را واداشت که این کار را کردى؟ در پاسخ گفت:
یا رسول اللَّه! به راستى مرا همنشینى* است که هر زشتى را براى من آرایش مىدهد و هر زیبائى را براى من زشت مىنماید، من نیمى از هر چه دارم به او(مرد فقیر) دادم، پس رسول خدا (ص) به آن مردِ ندار فرمود: آیا مىپذیرى؟ گفت: نه،
آن مرد گفت: براى چه؟ در پاسخ گفت: مىترسم در دل من در آید آنچه در دل تو در آمده است.
*- و آن ابلیس است که بر هر زیبایی لباس زشتی و بر هر زشتی لباس زیبا می پوشاند.
أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج5، ص: 105
حضرت امام رضا علیه السلام در پاسخ کلام محمدبن ابی نصر که عرض کرد
: قربانت شوم. من دعا مىکنم که خداوند- عز و جل- از روزى حلال خود به من عطا فرماید.
فرمودند: مىدانى روزى حلال چیست؟
محمد بن ابی نصر عرض کرد: قربانت شوم. تا آنجا که مىدانم، کاسبى بىغلوغش را روزى حلال مىشمارند.
حضرت رضا علیه آلاف التحیه والثنا فرمودند: جدم على بن الحسین که صلوات خدا بر او باد مىگفت: روزى حلال، قوت برگزیدگان الهى است. در دعاى خود بگو: «بار خدایا! از روزى واسعت به من عطا کن».
گزیده کافى، ج4، ص: 250
امام جعفرصادق علیه السلام فرمودند:
هر که حکایتى نقل کند بر ضرر مؤمنى و مقصودش این باشد که او را چرکین کند و آبروى او را بریزد تا از چشم مردم بیفتد، خدا او را از بستگى خود براند و به بستگى با شیطان بکشاند و شیطان هم او را بپذیرد.
کلمات قصارِ مولای متقیان
امیر المومنین
علی بن ابیطالب علیه السلام
- پاکدامنى زینت تهیدستى است و سپاسگزارى زینت توانگرى
تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص: 161
-ادب صورت خرد است و خرد خود را هر چه خواهى با رعایت ادب زیبا ساز.
گنجینه معارف شیعه إمامیه / ترجمه کتاب کنز الفوائد و التعجب، ج1، ص: 239
-فرد بزرگوار چون محبّت بیند نرم شود، و فرد دنى و پست چون احترام شود سخت و سنگدل گردد.
تحف العقول / ترجمه جعفرى، ص: 186
-برترین نوع عبادت: صبر است و سکوت، و چشم براه گشایش بودن.
تحف العقول / ترجمه جعفرى، ص: 183
-بر تو عیبى نیست؛ دوستى با فرد خردمند اگر چه خالى از کرم باشد
تحف العقول / ترجمه جعفرى، ص: 187
-خوشرویى صیّاد محبت است، و تحمل، عیبها را مدفون مىکند، و سازش، عیبها را مخفى مىکند، و هیچ چیز همچون خوش خلقى، موجب نزدیکى انسانها به یک دیگر نمىشود.
مشکاة الأنوار / ترجمه هوشمند و محمدى، متن، ص: 469
۴- مهربان مهربان
- موضوعات این صفحه :
1- مهربان مهربان یادش بخیر
2- مخمس
----------------------------------------------------
----------------------------------------------------
1-مهربان مهربان یادش بخیر
هوالعلی الاعلی
اللهم صل علی امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام
با سلام و درود به روح بلند فرزانه مرد سیر و طیر
مطلع الانوار و شمس الابرار
حضرت علامه الخیرالحاج شیخ محمد باقر ساعدی خراسانی
(قدس)
اما بعد،*دنیا در گذر است ، شنیده ایم که محمود غزنوی شب دی ؛ شراب خورد و شبش جمله در سمور گذشت ؛ گدای گوشه نشینی لب تنور گرفت ؛ شب سمور بر آن بینوای عور گذشت ؛ علی الصباح بزد نعره که ای محمود ؛ شب سمور گذشت و لب تنور گذشت.*
باز بینی و باز خوانی مکتوبات و دست نوشته های بزرگان و اولیاء طریقت برای اهل طریق ،همواره شور انگیز بوده وموجبات شوق مجدد و ذوقی مضاعف را فراهم ساخته است . در عین حال این مکتوبات چراغ فروزانی است که در همه اوقات میتوان از آن بهرره گرفت و در بیان موضوعات به آن استناد ورزید .
در اینجا برای دوستی،برای محبت فقط ، یکی از این دست نوشته ها که در واقع بیست و نهمین نامه از نامه هایی است که پیر بزرگوارم قبول زحمت فرموده بود وبرای فقیر سراپا تقصیر ارسال داشته بود را ، تا حدودی که در حفظ امانات فقری خللی وارد نشود ، نعل به نعل باز نویسی می کنم . حق یا علی مدد .
بسمه تعالی
٧٨٦
هو
العلی
تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد...........وجود نازکت آزرده گزند مباد
دوست مکرم وشفیق معظم،سالک محترم جناب آقای سعید خلیقی دام عمره العالی.امید است همواره سلامت و در کلیه امور موفق باشید.همان طور که تلفنی عرض شد نامه جناب عالی رسید و از خط شیوای آن کمال حظ برده و خوشحال شدم .از خدای تعالی خواستارم خط وبسط شما مشمول توجهات خدا و موالیان ائمه هدی قرار به گیرد،شاعری گفته
(*خط حسن کمال مرء...........ان کان لعالم فاحسن*)
خط خوب دلیل بر کمال مرد است ویژه که خطاط عالم هم باشد. اما آنچه راجع به مطلع (زبده الاسرار) باید گفت ، حدیثی از رسول مکرم(ص)رسیده است (کلُ امرٍ ذیبالٍ لم یبدء فیه ببسم الله فهو ابتر) در آغاز هر کار شایسته ای که بسم الله الرحمن الرحیم گفته نه شود آن کار به سامان نه می رسد. مرحوم صفی هم با توجه به این حدیث آغاز نامه و کتاب خویش را به ذکر بسمله شروع کرده است ، چنان که نظامی هم در آغاز مخزن الاسرار می گوید ،بسم الله الرحمن الرحیم هست کلید در گنج حکیم. فاتحه نکوست وختم سخن؛نام خدایت برا و ختم کن .و آن چه شما تذکر داده اید و اشاره به نقطه بسم الله کرده که حضرت مولی فرموده(انا نقطهُ تحت باء بسم الله) شاعری زیبا سروده است .
(منم آن نقطه بالای فاء فوق ایدیهم؛که در وقت تنزل تحت بسم الله بایم). اشاره به مقام ترفع وتنزل حضرت مولی علیه السلام است که در هنگام ترفع نقطه فاء (فوق ایدیهم) میباشد که کسی جز خدا به مقام ترفع من پی نه می برد و در هنگام تنزل نقطه تحت باء (بسم الله) که هیچ عمل خیری از عبادات ومعاملات بدون ولایت من سامان نه می پذیرد .
و یا علی گفتن حق هم به همین معنی است (یا علی گو تا که سامان یابی از اعمال خود)
آری همان طور که نوشته اید ذرات عالم با انسان سخن می گویند و از توجه حق و یکتائی مطلق او را گوشتزد .مولوی گوید جمله ذرات جهان اندر نهان، با تو گویانند روزان و شبان .ما سمیعیم و بصیریم و هشیم ، با شما نا محرمان ما خامشیم. بدیهی است خدا در همه حالات با ماست و از رگ گردن بما نزدیکتراست. چشم بینائی لازم است که خدا را در همه ذرات مشاهده کند و یقین که هر چیزی خوب و به جای خود به کار رفته است و خطایی در آفرینش نبوده است.
افراد بشر از یک پدر و مادر به وجود آمده اند، حالات انسان مختلف است و چنان که نوشته اید گاهی چنین اند وهنگامی چنان وبسیاری از آن ها سرگردانند، رفع سرگردانی انسان بسته به ایمان به خدا و دستورهای اوست هر گاه انسان به اوامر الهی توجه داشته باشد ونواهی او را ترک کند سرگردانی نه خواهد داشت.حیرت زدگی در خدا خوب است وسرگردانی در امور دنیا نامطلوب ،پیغمبر فرموده(رب زدنی فبک تحیرا)حیرت مرا در خودت روزافزون کن.
*دنیا در گذر است ، شنیده ایم که محمود غزنوی شب دی ؛ شراب خورد و شبش جمله در سمور گذشت ؛ گدای گوشه نشینی لب تنور گرفت ؛ شب سمور بر آن بینوای عور گذشت ؛ علی الصباح بزد نعره که ای محمود ؛ شب سمور گذشت و لب تنور گذشت.* ..................(این بخش از نامه امانات است).............................
پیغمبر فرموده : هرگاه خواهان گشایشی هستی همواره با وضو باش . امروز نامه آقای شمس اللهی ارسال داشتم ،و ابلاغ سلام و از ناراحتی فرزندش اظهار تاسف کردم خدای تعالی به برکات آل محمد به آن طفل ترحم فرماید ودل والدینش را به شفای او خرسند فرماید.
خدایار مولی نگهدار
محمد باقر ساعدی
----------------------------------------------------
----------------------------------------------------
2- مخمس
هوالعلی الاعلی
ازحصار سینه ام شد دل برون.......رفت بالاتر ز سقف بیستون
کاسه اوهام کردم واژگون.......گشته ام عاری ز خواب و از سکون
من سراپا گوش و پیرم ارغنون
ساعدی ای مظهر راه صفی.......واقفی از جمله اسرار خفی
جان به موج بحر تو کم از کفی.......یک نظر کن بر فقیران وفی
کرده عشقت سینه ها را غرق خون
گوشه گیری در جوار آن علی.......همچو حیرت سالکان را مشعلی
ممکن از شوق تو گشته منجلی.......دل ز دیدار رخت شد صیقلی
دیو و جن را کرده تدبیرت زبون
تو ز منظورعلی آموختی.......آنچه بر جان عشیق افروختی
سبحه و سجاده یکجا سوختی.......سالکان را به لباسی دوختی
پای کوبان فارغ ازچندین و چون
ساقیا در این خراباتم شبی.......جام را پر کن از آن می تا لبی
نیست ما را جز وصالت مطلبی.......هم نباشد جز تو ما را مذهبی
بند ها را بگسلم یابم درون
تا در آغوشت کشم ای بی مثال.......زنده گردم از دمت یابم کمال
عاشقانه،عارفانه،بی ملال.......سر به دامانش نهم ای دل منال
چون صفی،اینک سعادت رهنمون
در خراباتم به کف جام شراب.......کرده ای تلقین مرا اذکار ناب
هستم ار جامت خراب اندر خراب.......می توانم بود خاک بوتراب
بین مرا با دیده ای غرقه به خون
مرده ای هستم به ظاهر زنده ای.......پای در گل،سر به زیر افکنده ای
از قطار قافله وامانده ای.......بر وجود نازنینت بنده ای
کرده ای پاک از همه تردم کنون
هرغریقی تشنه ی دریای توست.......دیده ها گریان کنون در پای توست
دستگیری حکمت والای توست.......مست،عالم از می و صهبای توست
چرخ را بین می زند چزخ از جنون
بیخود از خود،عاشق و مستیم ما.......بی شک از خوف و رجا رستیم
از تکلم دم فرو بستیم ما.......چون فقیر ساعدی هستیم ما
واله و شیدا و مجنونم کنون
----------------------------------------------------
----------------------------------------------------
3- غزل
هُو
۱۴۱
به یاد فرزانه مرد ایمان و توحید، حضرت ساعدی کبیر،سعادتعلی شاه نعمت اللهی صفی علی شاهی رضوان الله تعالی علیه.
هوالعلی الاعلی
شکر ایزد که بیگانه ام نخوانده ای
گره گشا و کارسازم تو بوده ای
چشم جادو را نقاب در کشیده ای
تا که جان را به شرار طلب سوخته ای
تو ای زلال جاریِ سراپرده ی دل
به نور وَلا مُرشد راه بوده ای
تو به اقلیم جنون و قُلزُم جذبات
امواج معرفت را اعتبار بوده ای
جوارح طبع و طبیعت را شکوفه آرا،
طلوع دوباره اشراق به آفاق بوده ای
زادِ راه را عشقی و آب حیات
آری زِ چشمه ای رفیع آغاز گشته ای
توبر فراز اَنجم ایمان ، اَختری بخدا
که دست مشتاق،به شفقت گرفته ای
از کَرَم درب انوار و بارقاتِ ملکوت،
به روی فقیران سعادت گشوده ای
قامت استوار علمی ، به حُسن و ادب
گوی محبت ز رقیبان میدان ربوده ای
جام مکرر انفاس قدسیت ای جان
مستان طریقت را میِ ناب بوده ای
ساعدی(ره) ، ای عزیز باقی و جاوید
هماره فقیرمحتاج را سلیمان بوده ای .
فقیرالاحقر
غیرتعلی گیلانی
----------------------------------------------------
----------------------------------------------------
۳- تذکره حیرتی (اختصار)
- موضوعات این صفحه :
1- تذکره مشایخ کبار
2- تذکره میر مقتدایی
3- تذکره اخوان حیرتی
----------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------
1- تذکره مشایخ کبار
بسم الله العلی الاعلی
اما بعد ،از آنجا که اولیاء خدا در طی دوران زندگی و عمر شریف و پر یرکتشان
تمایلی به ثبت سرگذشت خود نداشتند و اساساً برای وجود شریف و پاکشان
هویتی قائل نبودند ، بسیاری از وقایع و دریافتهای معنویشان ناگفته باقی ماند
و هیچگاه کسی از اقیانوس درونشان باخبر نشد . و گاهاً اگر از آنها پیرامون
گذشته شان سوال هم میشد از بیان آن سرباز می زدند.
لذا با توجه به این واقعیت آنچه به ما رسیده بسیار مختصر است.
در این جا تیمناً به بخش هایی از آن بسنده میکنیم ، باشد ک مورد قبول و رضایت
عزیزان واقع شود...
الف: ذکر مولانا الخیرالحاج میرزا حسن اصفهانی صفیعلی شاه(قدس)
فقیر حسن ابن محمد باقر اصفهانی ملقب به صفی علی النعمت اللهی ، در سِیُم شعبان سنه ی یک هزار و دویست و پنجاه و یک تولد یافتم پدرم تاجر بود ، از اصفهان به یزد رفت و در آنجا مسکن گزید. فقیر در آن وقت خورد سال بودم. مدت بیست سال در یزد توقف نمودم. بعد از طرف هندوستان به حجاز رفتم. اقلب از مشایخ ایران و هند و روم را ملاقات کردم ، از بعضی قلیل مستفیض شدم و قواعد فقر و سلوک را که اخذش منحصر به خدمت و قبول ارادت است به اتصال سلسله که شرح آن هم مبسوط است و در این مختصر نگنجد بدست آوردم.در هندوستان به تعلیف زبده الاسرار نظماً که در اسرار شهادت و تطبیق با سلوک الی الله است موفق شدم و به عزم ارض اقدس رضوی از راه عتبات عالیات به شیراز و یزد مراجعت کردم و به تهران آمدم ،چون سکنای دار الخلافه از برای هر کس به خصوص امثال. ماجماعت از سایر بلاد امن تر است ، فقیر هم در همین ملک متوقف شدم و بیش از بیست سال است که در دار الخلافه ساکن آسوده ام و با کسی در کلام و مقامی طرف نیستم که موجب زحمت شود و اگر هم از مردمان بی کار یا باکار ناملایمی دیدم و سخنی به غرض شنیدم متحمل شدم و در معاش هم بحمدالله اینقدر ها قناعت دارم که کار به خرابی و خسارت نرسد و آشنا و بیگانه را به زحمت خود نیندازم. بیشتر اوقات هم مصروف تحریر است ، رساله ی عرفان الحق و هم بحر الحقایق و میزان المعرفه را در این چند سال نوشتم. قریب به دو سال است.مشغول نظم تفسیر قرآنم که هم اشتغال است و هم طاعت و هم تشویق مردم فارسی زبان به خواندن و فهمیدن کلام الله مجید.شاید اجر فقیر عندالله زایع نگردد و مردم را سال ها و قرن ها سبب هدایت شود ، توفیق نیت خالص و رفع اغراض طبیعت از خدای میطلبم.در ضمن تفسیر هرجا به مناسبت هر چه لازم بود نگاشته ام.این فهرست هم انقدر کافی است.
و السلام علی من التبع الهدی
ب: ذکر مولانا الخیرالحاج سید میرزا محمود خان نایینی حیرتعلی شاه(قدس) ( برگرفته از کتاب سیری در تصوف مدرسی چهاردهی )
حاج سید محمود خان نایینی حیرتعلی شاه قیافه ای گیرا و جذاب داشت و بعضی او را از صفی برتر شمرده اند میرزا محمود خان با جمله مشایخ سه روز قبل از درگذشت صفی بحضور او احضار گردید صفی به همه اندرز داده که با هم متحد باشند و امور فقری را محمود خان اداره کرده و ظهیرالدوله روی قدرت اجتماعی خویش پشتیبان ایشان و فقرا باشند لذا محمود خان بعد از درگذشت صفی بواسطه بی مهری که نسبت به او شد ناچار به ماهان عزیمت نمود و در جوار مرقد شاه نعمت الله خانه ای تهیه و ان را به خانقاه تبدیل کرده و در همان مکان خرقه نهاد و مدفون گشت سید محمود خان در سال ۱۳۱۱ قمری به مقام شیخی رسید و در سال ۱۳۱۸ قمری خرقه تهی نمود . سید محمود خان گاهی در کوچه و بازار به یک طالب درویشی برخورد میکرد در همان مکان دستور میداد تیمم کند و سپس به او تلقین ذکر میکرد . مرحوم محمد ابراهیم نمازی نیازعلی شاه که از طرف صفی به مقام ارشاد رسیده بود ، از طرف ایشان جهت ارشاد به هند میرود و بعد صفی با سید محمود خان بیعت میکند و درسال ۱۳۲۲ قمری در کرمان وفات یافت و درجوار مقبره سید محمود خان بخاک سپرده میشود .
مزار تابناک حضرت الخیرالحاج سید میرزا محمودخان نائینی
میر حیرت علی شاه نعمت اللهی قدس الله نفس الزکیه
و
حضرت مولانا الخیرالحاج محمد ابراهیم نمازی شیرازی
نیازعلی شاه نعمت اللهی قدس سره الشریف
رضوان الله تعالی علیهم
خانقاه و مقبره حضرت میرحیرت علی شاه رضوان الله تعالی علیه که به همت عالی جناب حاج محمد ابراهیم نمازی نیازعلی شاه ساخته شده بود
ص ۱۵۰ و ۱۵۱ کتاب سیری درتصوف در شرح حال مشایخ و اقطاب ، نورالدین مدرسی چهاردهی .
رونوشت اجازه ارشاد حضرت حیرتعلی شاه (رضوان الله تعالی علیه)
ج: ذکر مولانا الخیرالحاج حسن خاوری " حاج داداش خراسانی ، ادیب العارفین" منظورعلی شاه (قدس)
به قلم خود ایشان
بسم الله الرحمن الرحیم
یاعلی مدد . فقیر بی بضاعت اسم شریعتی حسن خاوری خراسانی پسر مرحوم حاجی ابراهیم مسقط الراس و اقامت مشهد مقدس متولد ۱۲۸۵ قمری درتاریخ ۱۳۱۱ قمری با والده ام خدمت مرحوم صفی علیشاه در تهران رسیدم در محلی که فعلا مقبره ایشان است و بعد از زیارت ایشان جذبه سلوک فقر نعمت الهی در فقیر ایجاد شد پس از زیارت عتبات عالیات و مراجعت به مشهد مقدس تخمیناً در سنه ۱۳۱۴ یا ۱۵ قمری مرحوم حاج میرزا محمود خان که از جمله مشایخ صفی بود به شهر مشهد تشریف فرما عازم سفر بیت الله خدمت ایشان مشرف شدم سند فقر نعمت الهی و دستورات مرحمت فرمود مواظب و مراقب بودم تا بازگشت از سفر بیت الله دراوایل ۱۳۱۶ قمری و بقدری مواظب بودم و در کار داخل که مشارالیه اجازه ذکر و فکر داده عازم برای تهران بود در آخر سنه ۱۳۱۶ صفیعلی شاه مرحوم شد مرحوم حاج میرزا محمود خان حرکت تا رحلت نمود ند و لقب طریقتی محمود خان حیرت علی بوده و درسنه ۱۳۱۶ بدرجه شیخی و لقب طریقتی منظورعلی ، آثاری که از بنده صادر شده غزلیاتی دارم تخلص ادیب ، رساله در رمل و جفر و اعداد نوشته و در نجوم نیز نوشته و این علوم را درس میدهم . منظورعلی محل امضاء
تاریخ درگذشت این عارف نامی و اولیاء بر حق خدا
شب جمعه هفدهم رمضان المبارک یک هزار و سیصد و هشتاد و شش هـ.ق مطابق با نهم دی ماه یک هزار و سیصد و چهل پنج هـ.ش
دراینجا یکی از غزلیات عارفانه ی حضرتش تبرکاً به حضور انور عزیزان ارائه میشود
د: ذکر مولانا علامه الخیرالحاج شیخ محمد باقر ساعدی خراسانی سعادتعلی شاه(قدس) (رضوان الله تعالی علیه)
درضمن چندتن از علما و مراجعی که نام آنها ذکر گردید به معظم له اجازه اجتهاد داده اند . حضرت علامه ساعدی ره در سلوک وعرفان دلباخته قدوة السالکین و عمادالعارفین حضرت حاج شیخ حسن خاوری خراسانی ادیب العرفا منظورعلی شاه نعمت الهی که از پیران سلسله جلیله صفیعلی شاهی بوده میگردد و سلوک عملی خود را نزد حضرت منظورعلی شاه ره ادامه داده تا اینکه با دریافت دو اجازه به لقب طریقتی سعادتعلی شاه ملقب و ازحضرتش به جانشینی منصوب میگردد . علامه ساعدی ره علاوه بر کسب فیض سلوک عملی از محضر حضرت منظورعلی شاه ره علوم رمل و اعداد و جفر و طلسمات و تسخیرات و ادویه را در محضر حضرت منظورعلی شاه ره که صاحب رساله در علومات غریبه بود فرامیگیرد . آثارارزشمند و گرانبهایی از حضرت علامه بجا مانده ازجمله : ترجمه منیة المرید شهید ثانی ، ترجمه اخلاق حسنه ملامحسن فیض ، منظومه ملاهادی سبزواری به نظم فارسی ، ترجمه الارشاد شیخ مفید ، ترجمه التحصین ابن فهد حلی ، ترجمه تفسیرصافی فیض کاشانی ، ترجمه حقایق فیض کاشانی ، ترجمه روضات الجنات خوانساری ، ریاض العلما و حیاض الفضلاء ، ترجمه سفینة البحار قمی ، شمس المعارف ، ترجمه عصمة الحجج میبدی ، ترجمه عیون اخبارالرضا ع ، ترجمه فضایل الخمسه فیروزآبادی ، ترجمه فوایح الجمال و فواتح الجلال نجم الدین کبری ، ترجمه کشکول شیخ بهایی ، ترجمه المجلی ابن ابی جمهور ، مشارق الانوار ، ترجمه مصباح الشریعه ، ترجمه مناقب ابن عربی ، منهاج السالکین ، ترجمه نفس الرحمان فی احوال حضرت سلمان ، ترجمه تحفة الحکیم کمپانی ، ترجمه تحفة المراد ، ترجمه تحفة البرره مجدالدین بغدادی ، پسربختگان ، پیشوای هشتم شیعیان ، تفسیرسوره نور ، خورشید بطحا ، توزیع الدلایل لتوضیح المسایل ، تاریخ علمای خراسان ، رجال معاصر شیخ طوسی ، شرح حال خواجه ربیع ، شرح حال شیخ انصاری ، شرح حال محقق حلی ، شرح مخمس صفی علیشاه ، شرح عرفان الحق صفی علیشاه ، شهید راه حق ، لطایف صفی ، عیون التواریخ ، نهمین پیشوای شیعیان ، شرح وجیزه علامه مجلسی دررجال ، شرح فصوص الحکم ، مجمع الزیارات ، کشکول ساعدی ، دیوان زینبیات ، ماده و خدا ، کشف المفازات فی الاجازات ، تذکره باقریه ، ذریعة الافکار فی شرح نورالانوار ، ملاذالعارفین درشرح خطبه بی نقطه حضرت امیرالمومنین ع و تعدادی دیگر که به چاپ نرسیده است .
-----------------------------------------------
-----------------------------------------------
-----------------------------------------------
2- تذکره میرمقتدایی منظورعلیشاه ثالث
بسم الله العلی الاعلی
اما بعد , یکی مشایخ نامدار فقر نعمت اللهی صفیعلی شاهی از سلسله زنجیر ارادتمندان دوده حیرتعلی شاهی ,
عارف نامی و سید جلیل القدر حضرت شیخ السالکین آقا سید محمدباقر میرمقتدایی رضوان الله علیه که در طریقت ملقب گشتند به لقب شریف منظورعلی در تاریخ یکم فروردین ماه سال یکهزار ودویست ونود و هشت هجری شمسی در شهر اصفهان ودر خانواده ای نیک نام چشم به جهان گشود. وی در ابتدای نوجوانی به تحصیل علوم مرسوم آن زمان پرداخت لیکن شور و عشقی که در نهاد او بر پا بود , همت وی را به دریافت علوم باطنی واداشت ,از این رو در زمانی که بیست و پنج سال از عُمر شریف و پر برکتش می گذشت به مرحوم آقا سید محمد مبارکه ای (ره) که شیخ سیار. عارف نامی فقر نعمت اللهی حضرت عمادالسالکین حاج عبدالحسین ذوالریاستین شیرازی مونسعلیشاه رضوان الله علیه بود دست ارادت داده و سر سپرد, حضرت میر مقتدایی جهت ایمان و صفای باطن پس از مدتی کوتاه بسیار مورد توجه مرحوم آقا سید محمد مبارکه ای قرار گرفت لیکن این ارتباط مدت زیادی دوام نداشت چراکه مرحوم آقا سید محمد مبارکه ای جان به جان آفرین تسلیم و به جهان باقی رحیل گشت .
پس از این واقعه حضرت میر مقتدایی با یکی از مشایخ سلسله فقر نعمت اللهی صفیعلی شاهی به نام حاجی قاسم توانگرنورعلیشاه شیرازی رحمت الله علیه که از ناحیه حضرت حاجی میرزا عبدالکریم منصور معروف علیشاه ( مجاز ارشاد مولانا و مرشدنا حضرت صفی علی شاه (قدس)در شیراز )بودند آشنا شدند و از ناحیه آن بزرگوار اذن چراغ و ارشاد گرفته لاکن بعدها خود جناب حاجی قاسم توانگر در ادامه سلوک نزد عارف نامی و قطب مسلم سلسله صفیعلی شاهی حضرت ادیب العارفین منظورعلی شاه رضوان الله تعالی علیه تجدید عهد نموده و به امورات سلوکی پرداختند .پس از خرقه نهادن حضرت ادیب العارفین منظورعلی شاه رضوان الله تعالی علیه حاجی قاسم توانگر نورعلیشاه رحمت الله علیه مرحوم میر مقتدائی و حضرت آقا سید عباس هادیزاده (غلام حلقه بگوش)را اشاره میدهند که برای ادامه سلوک نزد بزرگ مرد عرفان حضرت علامه الخیرالحاج شیخ محمد باقر ساعدی خراسانی سعادتعلیشاه (قدس) جانشین بر حق حضرت ادیب العارفین (قدس)حضور یافته با ایشان طی طریق نمایند . و خود مرحوم قاسم توانگر پس از مدت کوتاهی از پی ارتحال حضرت ادیب العارفین خرقه نهاد و رحیل گشت .در این هنگام حضرت ساعدی سعادتعلیشاه (قدس) با برخورد با این عزیزان و مشاهده دیانت و متانت و نیز صفای باطن آن عزیزان، ابتدا به جناب آقا سید عباس هادیزاده غلام حلقه بگوش اذن ارشاد شهر اصفهان را مرحمت فرموده و به لقب منظورعلی ملقب فرمودند ، لاکن پس از مدت کوتاهی جناب حلقه بگوش منظورعلیشاه ثانی خرقه نهادند و دعوت حق را لبیک گفته رحیل گشتند .(رضوان الله تعالی علیه)
(سیدالسالکین آقا سید عباس هادی زاده منظورعلیشاه ثانی{درویش غلام حلقه بگوش اصفهانی}رضوان الله تعالی علیه)
(مجلس فقری اصفهان، که در زمان شیخوخیت حضرت میر مقتدایی منظورعلیشاه رضوان الله تعالی علیه با حضور گهر بار حضرت علامه الخیرالحاج شیخ محمد باقر ساعدی خراسانی سعادتعلی شاه نعمت اللهی (قدس) منور گشته بود)
رحمت الله علیهم اجمعین
(نفر دوم از سمت راست حضرت میر مقتدایی منظورعلیشاه ثالث رحمت الله ، علیه شیخ وقت حضرت علامه ساعدی کبیر (ره) ، نفر سوم حضرت درویش جابر از سادات محترم اصفهان و از فقرای قدیمی حضرت مرشدنا ساعدی کبیر ایشان از شعرای بنام و مداحان تراز اول شهر اصفهان نیز بودند، به نحوی که صدای داودیشان دلها را میربود رحمت الله علیه، نفر چهارم از سمت راست حضرت پیر پادشاه ساعدی سعادتعلی شاه رضوان الله تعالی علیه و نفر اول از سمت چپ حضرت درویش سید عبدالحمید هادیزاده فرزند برو مندآقا سید عباس هادیزاده (غلام حلقه بگوش ، منظورعلیشاه ثانی اولین شیخ اصفهان از ناحیه حضرت سعادتعلی شاه (قدس)دام عمره العالی که در حال حاضر شیخیت سلسله رضوی ذهبیه شهر اصفهان را عهده دار میباشند.)
___________________________________________
در این زمان بود که مرحوم آقا سید محمد باقر میر مقتدایی از ناحیه حضرت علامه حاج شیخ محمد باقر ساعدی خراسانی سعادتعلیشاه (ره) ملقب به لقب منظور علی گشته و به مرتبه شیخیت و سرپرستی فقرای الهی در شهر اصفهان نایل گردید، و البته لازم به تذکر است که تا پایان عُمر پر برکتشان مشعل فروزان هدایت. در شهر اصفهان را عهده دار بودند .
علاوه بر این مولانا میر مقتدایی آن درویش باصفا و مرد خوب خدا تولیت مسجد شیره پزها واقع در خیابان عبدالرزاق اول. و همچنین ریاست هیئت غدیریه شهر اصفهان را نیز عهده دار بود .
حضرت میر مقتدایی در محبت آل الله و خاندان عصمت و طهارت بی اختیار بود و حسن رفتار و سلوک ایشان با خُرد و کلان ,غیر و آشنا باعث شده بود که در نزد همه احترام و مقام ویژه ای داشته باشند از این رو آن زمانکه روح بلندش از کالبد تن رها و رحیل ملکوت اعلی گشت آنچنان تشییعی از پیکر پاک این سید جلیل القدر بعمل آمد که در تاریخ شهر اصفهان بی سابقه بود و مایع اندوه و تأثر عمیق مردم اصفهان گشت , . عُمر شریفش شصت وشش سال , برابر با عدد اسم جلاله الله و وفاتش مابین سپری شدن آخرین دقایق روز شنبه سیزدهم مهر ماه سال یکهزار و سیصد و شصت وچهار هجری شمسی برابر با هیجدهم و نوزدهم محرم الحرام سال یکهزار و چهارصد و شش هجری قمری اتفاق افتاد و در باغ رضوان. تدفین و مدفون گشت .در اینجا حضور انور همه عزیزان عارضم که وفات آن عارف و سالک بزرگوار در دوران حیات عنصری مولانا علامه حاج شیخ محمد باقر ساعدی سعادتعلی شاه قطب مسلم سلسه فقر نعمت اللهی صفی صفیعلی شاهی که پیر و مراد حضرت میر مقتدایی بود به وقوع پیوست .فلذا بر اساس قانون فقر و سلوک علوی ادعای جانشینی بعضی از اشخاص که ایشان امانت و اسرار طریق را به ما سپرد و ما جانشین وی می باشیم ،کذب محض است .
حضرت میر مقتدایی منظورعلی رضوان الله علیه به تاریخ وفات خویش آگاهی داشت. به نحوی که بارها با کلامی ساده میفرمود (منتظرم تا سوتش را بزنند و پرواز کنم)و در آخرین جلسه فقری که دو سه روز قبل از وفات ایشان منعقد شده بود وصایا و سفارشات لازم را به اخوان طریق بیان فرمود .
از سخنان آن بزرگوار:گفتن ذکر برای این است که سنخیت پیدا کنیم وگر نه تا مقام ذات بسی فاصله هاست .
و دیگر سخن:شخصی که به مقام ارشاد میرسد همانند مار بارها پوست می اندازد و در واقع پوست تختی که بر روی آن متمکن گشته , پوست خود وی است .
فقدان آن عارف وزین و صافی ضمیر در اصفهان به خوبی احساس می شود .
روحش شاد و راهش پر رهرو باد
-----------------------------------------------
-----------------------------------------------
3- تذکره اخوان حیرتی
الف - درویش کربلایی حسن قربانی طاهر علی
بسم الله العلی الاعلی
امابعد؛ خلاصی از یاد و تجدیدخاطر عزیزانی که سالها عاشقانه در نهایت ارادتمندی و لطف و صفا با حضورشایسته خود باعث جلوه چراغ حق و حقیقت بوده اند امکانپذیر نیست و گذشته از این ، حقی که این عزیزان بر یکایک. فقرای الهی در اثر سالها خدمت صادقانه و بی ریا ایجاد کرده اند همانند خورشیدی گرمابخش فضای دل رهنوردان طریق است . سلوکشان مثال زدنی و حجتی بودند تا جمع یاران مصمم تر و عاشقانه تر وبا شور وشوقی مضاعف ، راهی و رهرو طریق الله باشند . از این رو بر فقرای الهی و اهل طریق ، یاد آوری نام نیک و خاطر معطرشان فرض است ، به همین جهت این کم نام برآنشدم. تا به اندازه ای که در توان است در احیای این سنت پسندیده قدمی هرچند ناچیز و مختصر بردارم . امید که مرضی رضای حضرت دوست واقع گردد ان شاءالله
_ ذکر حضرت درویش کربلایی حسن قربانی طاهرعلیرحمت الله علیه
مرحوم درویش کربلایی حسن قربانزاده مشهور به قربانی فرزند رستم به سال یکهزار و سیصدو هفده شمسی در خانواده ای متدین در شهر رشت ولادت یافت . پدرش از تجار بنام فرش و شخصی بسیار با ایمان و دیندار ، و در بین اهالی شهر بسیار نیکنام بود.مرحوم درویش قربانی تحت تعلیم آن پدر بزرگوار رفته رفته عشق و محبت آل الله در وجودش جاری و نهادینه شد . وی پس از تحصیل علوم مرسو م روزگار خود عهده دار مشاغل اجتماعی دولتی در آن سامان از جمله بانک و آموزش و پرورش گردید و در اثر دقت و صداقت سالها از کارمندان عالی رتبه بانک در شهر رشت بود.مرحوم کربلایی از عنفوان جوانی طالب و دلباخته معنا و حقایق پاک بود ، شور و شوقی که در نهاد وی بودمنجر به جذبه سلوک شد، وی پس از سالها جستجو و تلاش در حفظ دیانت و دقایق شریعت مصطفوی و پاسداشت صفای باطن سر انجام موفق شد تا در سال یکهزار و سیصد و شصت و چهار در مکتب فقر نعمت اللهی بدست بزرگ مرد عالم عرفان حضرت علامه الخیرالحاج شیخ محمد باقر ساعدی سعادتعلی شاه (قدس) مشرف و سرسپرده آن پیر فرزانه دل آگاه شود . مرحوم درویش کربلایی حسن قربانی( ره) از آغاز تشرف و سلوک خود از بذل مال و جان خود دریغ نفرمود بطوریکه سالها ی متمادی منزل خود را محل اجتماع فقرای سلسله و ارادتمندان آ ن پیر فرزانه قرار داد . حاصل این خدمات بی ریا و بیدریغ دربین جمع ارادتمندان حضرت سعادتعلی شاه (قدس)منجر به این شد که طی دستورالعملی از ناحیه حضرت سعادتعلی شاه (قدس) مورخه هفتم تیر ماه سال شصت و هشت برابر با بیستم رمضان المبارک سال یکهزارو چهارصد و نه قمری از جانب حضرت سعادتعلی شاه(قدس)که به کلیه فقرای سلسله اعلام میگردد>
(مجلس ما فعلا در شب های دوشنبه منزل آقای قربانی منعقد می شود ، فقرا در این مجلس با کمال اعتقاد و ایمان به فقر وارد شوند )
سلوک وی در طی سالها اثبات کرد که براستی وی مظهری از لطف و صفا و ارادت است .مرحوم درویش قربانی آنچنان در کار فقر داخل بود که دلالت فقرای شهر رشت را بطور لسانی از حضرت علامه ساعدی سعادتعلی شاه (قدس) و در سال یکهزار و سیصدو هشتادو پنج بطور مکتوب از ناحیه سلاله السادات حضرت میر توفیقعلی شاه دام عزه العالی منصوب و به لقب شایسته و شریف طاهرعلی ملقب گشت .
حضرت درویش طاهرعلی (ره)زحمات بی شمار و ریاضتهای سختی را در طی این سالها متحمل می شوند و همواره دلباخته و شیفته خاندان عصمت و طهارت بویژه حضرت سیدالشهدا اباعبدالله الحسین علیهم السلام بودند ، وی همه ساله در ایام سوگواری اقامه عزا مینمود و با جان و دل پذیرای ارادتمندان ساحت مقدس اعمه هدی علهم السلام بود.
سر انجام در شب جمعه ای به تاریخ ششم تیر ماه سال یکهزار و سیصد و نود و دو شمسی قبل از شروع ساعت جلسه فقری ملبس به لباس فقر(کفنی) قسل کرده و وضو ساخته وارد خانقاه سعادتیه شد و پس از صفا با شیخ طریق خود حضرت حاج خورسند معصوم علیشاه دام عمره العالی و جمع فقرای حاضر در مجلس ، نصایحی چند به فرزند برومند خود( آقاهاشم که به راستی فرزند خلف آن عزیز سفر کرده است) . ناگهان سر بر زانوی شیخ خود گذارده و روی وصورت را به سمت قبله برمی گرداند ودر همان مکان پاک ، مقارن با سا عت اذان مغرب ندای ارجعی الی ربک را لبیک گفته جان به جان آفرین تسلیم و دعوت حق را اجابت نمود .
چه خوش رفتنی که آه از نهاد یاران بر آورد . یادو خاطر آن درویش با صفا همواره در دل یاران و اخوان طریقش باقی و جاری است .
حق رحمت.کناد
_دستخط اجاز دلالت مرحوم درویش کربلایی
کوه سترگ آهنین ایمان طاهر
او رهرو راه ولای مرتضی بود
جان امیرالمومنین جانان طاهر
بانام نیکوی علی هر لحظه ذاکر
در خلوت و جلوت عیان پنهان طاهر
خدمت نمود ی روز و شب در جمله عمر
گسترده بودی از سخاوت خوان طاهر
فرزند خود را وقف راه مرتضی کرد
هاشم شدی خدمتگر از فرمان طاهر
حب الوطن بشنیده ای باشد ز ایمان
حب علی ایران زمین، گیلان طاهر
سررا سپرد اول به دستان سعادت
بر پای معصومش سپردی جان طاهر
عمری به پایان برد بی عصیان و بی جرم
هرگز نشد آلوده آن دامان طاهر
از این قفس بالش گشود و کرد پرواز
دنیای دون بودی چنان زندان طاهر
با کوله باری از محبت رفت تا دوست
جنات فردوس است خان ومان طاهر
در شهر باران گشته مدفون جسم پاکش
فانی حق آن جان چون باران طاهر
معصوم و تو فیق از غمش دلخسته غمگین
چشمانشان در هجر شد گریان طاهر
آغاز او در خاندانی بس مطهر
درجمع درویشان شدی پایان طاهر
یاعلی طاهرعلی
